در حالی‌که طالبان ادعای تأمین امنیت و استقرار نظم را دارند، آمار جرایم جنایی، خودکشی، و خشونت در سراسر کشور به‌طور نگران‌کننده‌ای رو به افزایش است.
در تازه‌ترین مورد، یک دانش‌آموز ۱۵ ساله به نام علی‌مردان در منطقه‌ی «شهرک رازی» شهر هرات، هنگام بازگشت از مکتب، توسط دزدان مسلح موترسایکل‌سوار به‌قتل رسید. این حادثه در روز روشن و در برابر چشم مردم اتفاق افتاده، اما مقام‌های طالبان هنوز سکوت کرده‌اند.
در قندهار نیز نیروهای امر به معروف طالبان به‌جای مقابله با جرم و ناامنی، ۱۵ پزشک و فروشنده را به‌دلیل تراشیدن ریش بازداشت کرده‌اند؛ اقدامی که خشم و تمسخر مردم را برانگیخته است. شهروندان می‌پرسند که آیا حفظ ریش از جان انسان مهم‌تر است؟
از سوی دیگر، آمار خودکشی به‌دلیل مشکلات روانی، فقر و بیکاری نیز سیر صعودی گرفته است. در ننگرهار، یک جوان ۳۲ ساله و در قندهار، جوان دیگری به نام فدامحمد، به‌دلیل فشارهای معیشتی و بن‌بست اقتصادی، دست به خودکشی زدند. این فجایع اجتماعی در حالی‌ست که طالبان هیچ برنامه‌ی مشخصی برای حمایت از مردم آسیب‌پذیر ندارند.
در شرق کشور، طالبان مدعی‌اند دو عضو داعش، از جمله یک فرمانده به نام ابوبکر را در کنر «سربریده‌اند»، اما همزمان حملات خونین داعش علیه طالبان و غیرنظامیان در نقاط مختلف کشور ادامه دارد و نشان می‌دهد که تهدیدات امنیتی همچنان پا برجاست.
با وجود تبلیغات گسترده، واقعیت میدانی نشان می‌دهد که طالبان در تأمین امنیت، مبارزه با فقر، و جلوگیری از فروپاشی اجتماعی ناتوان‌اند؛ و به‌جای حل بحران‌ها، تمرکزشان بر کنترل ظاهری و سرکوب‌های ایدئولوژیک است
