دوستم: مبارزه «سرسری» بی‌فایده است و آزادی با «گپ‌زدن» ممکن نیست.
در سالروز چهارمین بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان، عبدالرشید دوستم، معاون پیشین ریاست جمهوری و یکی از چهره‌های برجسته جبهه مقاومت، با انتقاد صریح از پراکندگی نیروهای مخالف طالبان، بر ضرورت مبارزه میدانی و سازمان‌یافته تأکید کرد. او در نشست مجمع عالی شورای ملی مقاومت برای نجات افغانستان گفت که آزادی افغانستان صرفاً با گفت‌وگو و برنامه‌های سیاسی سطحی به دست نخواهد آمد و تا زمانی که مبارزه واقعی در میدان شکل نگیرد، تغییر ملموسی حاصل نخواهد شد.
دوستم با اشاره به وضعیت دشوار زندگی مردم و فشارهای اقتصادی و اجتماعی، افزود که نجات کشور نیازمند رهبری منسجم و هماهنگی میان تمامی جبهه‌های ضد طالبان است. او تأکید کرد که شورای عالی مقاومت برای نجات افغانستان، متشکل از ۱۷ حزب و جریان سیاسی مهم، می‌تواند به‌عنوان یک «چتر بزرگ» نیروهای پراکنده را گرد هم آورد و انسجام لازم برای مقابله با طالبان را فراهم کند. به گفته دوستم، تلاش‌هایی پیش‌تر صورت گرفته اما پس از مدتی به فراموشی سپرده شده و این تأخیرها عملاً به سود طالبان تمام شده است.
تحلیلگران سیاسی می‌گویند سخنان دوستم نشان‌دهنده چالش‌های اساسی اپوزیسیون در افغانستان است؛ از یک سو پراکندگی و نبود هماهنگی میان جریان‌های ضد طالبان، و از سوی دیگر فقدان یک رهبری کارآمد، مسیر مقاومت را محدود کرده است. او با هشدار به رهبران مخالف طالبان تأکید کرد که زمان برای برنامه‌ریزی و فعال کردن میدان مبارزه حیاتی است و تأخیر بیشتر به تقویت جایگاه طالبان در داخل کشور منجر می‌شود.
این اظهارات همزمان با سالروز بازگشت طالبان به قدرت مطرح شد؛ رویدادی که بیش از دو دهه نظام جمهوری را پایان داد و افغانستان را به دوره‌ای از سرکوب، محدودیت‌های اجتماعی و بحران مشروعیت کشاند. پیام دوستم روشن است: بدون اتحاد، سازمان‌دهی و مبارزه میدانی، حتی توانایی‌های نظامی و سیاسی پراکنده نیروهای مقاومت، نمی‌تواند به تغییر وضعیت موجود و بازپس‌گیری آزادی‌ها منجر شود. تحلیلگران بر این باورند که ایجاد یک جبهه متحد و استراتژی مشخص برای مقاومت، تنها راه جلوگیری از تثبیت طولانی‌مدت طالبان و بازسازی مشروعیت و امنیت در افغانستان است.
