پراکندگی جریان‌های مخالف؛ مانع اصلی بدیل‌سازی قدرت در برابر طالبان است.
چهار سال پس از تسلط طالبان بر افغانستان، هنوز هم جریان‌های سیاسی مخالف این گروه نتوانسته‌اند به یک اجماع واحد و عملی دست یابند.
تازه‌ترین اقدام در این راستا، تشکیل کمیسیون ملی روند ویانا برای یک افغانستان دموکراتیک است که در پی تصمیم کنفرانس پنجم این روند ایجاد شده و اکنون ۲۷ عضو دارد. این کمیسیون متشکل از نمایندگان سیاسی، مدنی، نظامی، مدافعان حقوق زنان و برخی چهره‌های تخصصی مخالف طالبان است.
در نشست دوم این کمیسیون، کارشیوه‌ها تصویب و هیأت رهبری انتخاب شده است. وظایف اصلی آن تدوین و به‌روزرسانی دیدگاه مشترک اپوزیسیون، طراحی طرح جامع برون‌رفت از بحران و ارایه ساختار بدیل برای آینده کشور عنوان شده است. قرار است این برنامه‌ها طی ماه‌های آینده تکمیل شده و در کنفرانس ششم روند ویانا، با حضور رهبران جریان‌های عضو، برای تصویب و اجرا مطرح شود.
با این حال، ناتوانی اپوزیسیون در رسیدن به یک صدای واحد طی سال‌های گذشته، عملاً موقعیت طالبان را تقویت کرده است. فقدان اجماع سیاسی و پراکندگی جریان‌های مخالف، فرصت بی‌بدیلی را در اختیار حکومت طالبان گذاشته تا بدون داشتن بدیل جدی و قدرتمند، همچنان قدرت را در کابل حفظ کند. این وضعیت سبب شده بسیاری از ناظران روندهای اپوزیسیون را بیشتر نمادین و غیرکارآمد بدانند.
