طالبان کارمندان دولتی را به پوشیدن لنگی و ریش بلند مکلف کردند.
در تازه‌ترین اقدام محدودکننده، گروه طالبان تمامی کارمندان دولتی را مکلف به پوشیدن دستار یا لنگی و داشتن ریش بلند کرده‌اند. منابع از اداره‌ی امور ریاست‌جمهوری به رسانه‌ها می‌گویند که این دستور از تاریخ ۱۱ اسد نافذ شده و کارمندانی که از اجرای آن سر باز زنند، از وظیفه برکنار خواهند شد.
کارمندان ادارات می‌گویند که این‌گونه فرامین نشانه‌ی آشکار تعمیق افراط‌گرایی در ساختار اداری کشور است. استفاده از پوشش خاصی که در گذشته انتخابی فرهنگی و شخصی شمرده می‌شد، اکنون به ابزاری برای تحمیل تفکر و سرکوب آزادی‌های فردی بدل شده است.
در کنار این فشارها، زنان نیز همچنان هدف اصلی محدودیت‌های سنگین‌اند؛ از ممنوعیت تحصیل و کار گرفته تا ممنوعیت رفت‌وآمد در اماکن عمومی. منابع محلی می‌گویند حتی برای نیازهای ابتدایی مانند مراجعه به دواخانه، زنان با تهدید و مانع مواجه‌اند.
علمای دینی نیز در واکنش به این وضعیت هشدار داده‌اند. مولانا برهان‌الدین محمدی گفته است که هیچ متن معتبر اسلامی، محروم‌سازی زنان از آموزش یا سلامت را تجویز نکرده است.
هم‌زمان، اجرای اجباری مراسم دینی زیر نظارت نیروهای امر به‌معروف نیز ادامه دارد. نمازهای جماعت، حضور اجباری و ساعات خاص همه تحت نظارت است و روح عبادت به ابزار کنترل بدل شده. دکتر احمدشعیب، اسلام‌شناس افغان، هشدار می‌دهد که «دین بدون اختیار، ابزار زور است، نه راه نجات.»
افغانستان در حال حاضر در آستانه‌ی فروپاشی اجتماعی و روانی قرار دارد. فقر، تهدید، سانسور و بی‌عدالتی، امید مردم را به کم‌ترین سطح ممکن رسانده است. در چنین وضعیتی، سکوت جامعه جهانی نه‌تنها هم‌دستی با استبداد است، بلکه خیانت به ارزش‌های انسانی نیز تلقی می‌شود.
