زنان آرایشگر: طالبان از ما پول می‌خواهند و پیشنهاد غیراخلاقی می‌دهند.
گزارش‌ها از چندین زن آرایشگر در کابل تصویر تلخی از فساد و سوءاستفاده نیروهای طالبان ارائه می‌کند؛ جایی که ظاهراً مدعی اجرای «شریعت» هستند، اما در عمل به تهدید، باج‌گیری و تجاوز به حقوق زنان می‌پردازند.
یکی از این زنان با اشاره به ارتباطش با آمر حوزه طالبان می‌گوید: «با آمر حوزه… در واتس‌اپ تماس بودیم، همیشه استیکرهای عاشقانه می‌فرستاد. یک روز وقتی به‌خاطر پرداخت پول برای اینکه آرایشگاه من را نبندد نزدش رفتم، نگاه‌های عجیب می‌کرد. وقتی خانه رسیدم با من تماس گرفت و برخی پیشنهادهای غیراخلاقی کرد و گفت اگر قبول کنم دیگر پول به حوزه پرداخت نکنم. بعد از آن من آرایشگاه خود را بسته کرده و به جایی دیگر نقل مکان کردم.»
زن دیگری می‌گوید: «طالبان از ما خواست‌های بسیار بی‌جا می‌کنند، ما را با نگاه فاحشه‌گونه می‌بینند. می‌گویند اگر شما به پول نیاز دارید، آرایشگاه تان را ببندید، ما برای شما کمک می‌کنیم. ما از خانواده‌هایی نیستیم که طالبان چنین حرفی به ما بگویند و ما به گپ‌های‌شان لبیک بگوییم. ما خودمان می‌خواهیم کار کنیم و زحمت بکشیم.»
همچنین زنان آرایشگر گزارش داده‌اند که در بازرسی‌های وزارت امر به معروف و نهی از منکر، به آرایشگاه‌های پنهانی یورش برده و تجهیزات آن‌ها را ضبط کرده‌اند. برخی از این زنان پس از بازداشت کوتاه‌مدت آزاد شده‌اند اما با تهدید و فشار روانی شدید مواجه‌اند.
این زنان که به دلایل امنیتی نخواستند نام‌شان فاش شود، از تماس‌های مکرر و تهدیدهای نیروهای طالبان خبر داده‌اند و اعلام کردند در صورت رد درخواست‌های غیراخلاقی، پی‌گرد و تهدید می‌شوند. برخی حوزه‌های امنیتی طالبان در ازای اجازه فعالیت ماهانه تا ۱۰۰ هزار افغانی از آنان باج می‌گیرند.
در حالی‌که طالبان مدعی اجرای عدالت اسلامی‌اند، این روایت‌ها نشان می‌دهد که دستگاه تحت امر آنان به جای حمایت و حفاظت، به منبع فساد، تهدید و سرکوب تبدیل شده است. عدم پاسخگویی سخنگویان طالبان نیز بر وخامت وضعیت می‌افزاید و نشان می‌دهد این رفتارها نه یک اشتباه فردی، بلکه بخشی از ساختار فساد در این گروه است.
این وضعیت نه تنها اعتبار ادعای طالبان را در پیروی از اصول شرعی نابود می‌کند، بلکه زمینه رشد نارضایتی اجتماعی و تضعیف مشروعیت آن‌ها را فراهم می‌آورد.
