زنان زلزله‌زده کنر: ما آخرین کسانی هستیم که دیده می‌شویم.
در پی زلزله اخیر در ولایت کنر افغانستان، شماری از زنان آسیب‌دیده به رسانه‌ها گفتند که هنگام امدادرسانی نادیده گرفته شده‌اند.
به گفته آنان، امدادگران مرد عمدتاً مردان و کودکان زخمی را نجات داده‌اند، اما زنان و دختران خون‌آلود برای ساعت‌ها زیر آوار مانده یا بدون کمک رها شده‌اند. برخی از زنان تأکید کردند که حتی روزها پس از حادثه، هیچ امدادگر زن به روستاهایشان نرسیده است.
کمبود شدید کادر درمانی زن و محدودیت‌های فرهنگی و سیاسی حاکم، شرایط را برای زنان زلزله‌زده دشوارتر کرده است. امدادگران مرد گفته‌اند در نبود خویشاوندان مرد، حتی برای بیرون کشیدن اجساد زنان مجبور بودند از لبه‌های لباس آنان استفاده کنند تا تماس مستقیم برقرار نشود. گزارش‌ها حاکی است که اگرچه شمار زنان زخمی بالاست، اما تنها بخش اندکی از آنان به شفاخانه‌ها منتقل می‌شوند.
نمایندگان سازمان ملل و فعالان حقوق زنان هشدار داده‌اند که در نبود نیروی متخصص زن، زنان و دختران بار دیگر بیشترین آسیب را متحمل خواهند شد. این بحران با سیاست طالبان در منع آموزش پزشکی برای زنان وخیم‌تر شده است. با وجود این، مقام‌های طالبان مدعی‌اند که در شفاخانه‌های مناطق زلزله‌زده، حضور گسترده داکتران و پرستاران زن تضمین شده است؛ ادعایی که گزارش‌های محلی آن را تأیید نمی‌کند.
